Marta Maes (1995) zet haar taalvaardigheid in om armoede in eigen land aan te kaarten. Als sociaal werker kent zij als geen ander de wereld die ze in haar essay ‘Onze amygdala’ beschrijft. Ze werd tweede in de Emile Zola Prijs 2020 met dit essay over de fictieve Marcel. Marta’s inzet houdt echter niet op bij het beschrijven van de werkelijkheid, ze zet zich op dagelijkse basis in voor verandering.
Producties met Marta Maes
