Nacht van de vrouwelijke stem
#1
#1
Tijdens de De Nacht van de Vrouwelijke Stem betraden uitsluitend dames het podium van de Antwerpse Arenbergschouwburg. Daarmee trad de Anna Bijns Stichting voor het eerst ook in Vlaanderen in het voetlicht. In Nederland was deze door onder anderen Elly de Waard, Anja Meulenbelt en Renate Dorrestein opgerichte vereniging al vanaf 1985 met groot succes actief. Het doel van de Anna Bijns Stichting is ‘de bevordering van de ontwikkeling en erkenning van de vrouwelijke stem in de letteren.’
Meer dan twintig schrijfsters werkten mee aan De Nacht van de Vrouwelijke Stem en lazen elk een drietal minuten voor uit eigen werk. ‘De afwisseling van het ingetogen stille naar het onstuimig wulpse en de tussenliggende waaier was opvallend goed georchestreerd’, vond Gazet van Antwerpen. ‘De talenten beleven elkaar opvolgen,’ schreef Het Belang van Limburg. Onder hen zowel de oprichtsters van de stichting (‘Renate Dorrestein, misschien wel de mooiste stem aller vrouwelijke deelneemsters’ (Het Volk)) als de harde kern van de Vlaamse afdeling: Kristien Hemmerechts, Brigitte Raskin, Clara Haesaert en Monika van Paemel. De entr’actes werden verzorgd door een zestal gereputeerde zangeressen. Margriet Hermans zette de avond in, Kathy Lindekens presenteerde een nieuwe single ten bate van Kom Op Tegen Kanker (‘een in- en aangrijpend moment’, vond Het Volk), en verder stonden ook Della Bosiers, Anouk Ganzevoort en Jo Lemaire op het podium. Marijke Boon, de revelatie van Saint Amour 1990, stond ook op de affiche. Zij bracht tijdens De Nacht van de Vrouwelijke Stem in exclusieve première een fragment uit haar nieuwe voorstelling Vandaar dat ik ween. Ze ‘liet de zaal schaterlachen met haar prachtig gebrachte levensliederen.’ (Het Belang van Limburg).
Het literaire tijdschrift De Brakke Hond bracht ter gelegenheid een speciaal vrouwennummer op de markt.
De Morgen prees de variatie in het programma, maar vond het mede vanwege het uitgelopen programma uiteindelijk allemaal ‘wat veel gevraagd’ van het publiek. Ook De Standaard vond vijf uur lang, ‘maar wie erbij was kreeg een mooie en afwisselende staalkaart van wat Vlaamse en Nederlandse schrijfsters en kunstenaressen te bieden hebben.’ Het Belang van Limburg sprak resoluut van ‘een weergaloos succes’ en bespeurde een ‘tot het einde enthousiast gebleven publiek,’ ook al had de zaal ‘eigenlijk moeten barsten van het publiek bij zoveel talent.’ ‘Een mooi, warm en zinvol gebeuren’, schreef Het Volk. Boekblad tekende op: ‘De meeslepende voordracht van die gedichten en losse verhaalfragmenten hield het publiek, een mix van grijs en groen, vrouw en man, geheel in de ban en er werd muisstil naar de redekunstenaressen geluisterd.’ Volgens Gazet van Antwerpen werd het ‘een nacht om trots op te zijn’.