Ik ben me ervan bewust dat u wacht op de moord
Ik ben me ervan bewust dat u wacht op de moord. Alles op z’n tijd. Want ik vertel u de dingen die ik u vertel niet zonder reden. Er zijn dingen die me per se van het hart moeten. En een paar zinnen volstaan niet. Ik heb ruimte nodig. Om de context te schetsen. Om een betoog op te zetten. Om een bekentenis te doen. Een excuus te verzinnen. U beseft ondertussen dat u geen gelijke voor u hebt. U hebt er een vreemd gevoel bij. U voelt de neiging om u af te wenden. Omdat het u niet aanbelangt. Omdat het niet van toepassing is op u. Want u bent niet zo. Dat voelt u nu al. Waarom u dat voelt? Dat weet u niet precies. U kunt er niet meteen de vinger op leggen. Maar het is onbelangrijk, want uw nieuwsgierigheid haalt alweer de bovenhand. U wilt weten wat er precies gebeurd is en waarom dan wel.
Uit: Geloof me maar van Christophe Bell, 2023