Luce zoende me rond zes uur
Luce zoende me rond zes uur, zonder waarschuwing vooraf. We keken elkaar aan en ze boog zich naar me toe en nam mijn gezicht tussen haar handen. Het strand verdween, het enige wat er nog was waren haar lippen, waar ik helemaal in opging, zonder te weten wat ik moest doen. Ik probeerde een paar bewegingen die niet harmonieerden met de hare. Geleidelijk aan ging het beter. Het ontwikkelde zich als muziek, onze solo’s vonden elkaar. Het werd een lange kus, die voor mij voelde als een wedergeboorte, als een enorme poort die toegang gaf tot de hemel. Daarna waren we met z’n tweeën, maar het leek alsof we ons over het hele strand verspreidden, zodat onze blijdschap tussen de rijen lichamen door kon stromen en net als de zon iedereen bereikte. O, wat hield ik van dat strand.
Uit: Hitte van Victor Jestin, 2023