1988

8 Beaux-Forts

Derde editie

05/03/88 Brussel
Paleis voor Schone Kunsten (20.00)
Dooreman
05/03/88 Brussel
Paleis voor Schone Kunsten (20.00)

Derde editie

In 1988 werd 8 Beaux-Forts georganiseerd in de context van De Stoute Jaren, een uitgebreid en multimediaal (kunst)programma dat meertalig en internationaal gericht was en gerealiseerd werd door verschillende organisatoren in en rondom Brussel.

De ‘stoute jaren’ waarnaar de titel verwees waren de ‘swinging sixties’ en 8 Beaux-Forts manifesteerde zich dat jaar als opvolger van Poëzie in het Paleis, de roemruchte allereerste grote literaire manifestatie die op 28 september 1966 in de Grote Zaal van het Paleis voor Schone Kunsten plaatsgevonden had.

Van de zesentwintig dichters die er toen bij waren, traden er zeven in 8 Beaux-Forts op; Hugo Claus, Remco Campert, Jules Deelder, Johnny Van Doorn, Simon Vinkenoog, Marcel van Maele en Gust Gils.

Daarnaast traden er ook andere schrijvers op die in de jaren ’60 flink van zich hadden laten horen: Jan Wolkers, Jef Geeraerts, Hugo Raes, Herman de Coninck en Pjeroo Roobjee.

Ook jonge schrijvers, de troonopvolgers zo u wil, wisten zich vertegenwoordigd door Tom Lanoye, Herman Brusselmans, Didi De Paris en Coenraad De Waele. Het Volk zag dat vooral deze ‘jonge kroonprinsen van het geschreven woord (…) de paleis-audiëntie in hun pocket staken’. Herman Brusselmans stond ‘als een rijzende bergpiek boven wat nog komen moest’, vond De Morgen, alsook dat ‘Coenraad Dewaele zorgde voor een eerste hoogtepunt’. De Standaard schreef dat toe aan Herman de Conick, over wie ook De Morgen beweerde dat hij ‘een van de weinige dichters (is) die het podium opkunnen zonder tevens het vak van cabaretier onder de knie te hebben’. De Standaard was over het algemeen minder positief en raakte ogenschijnlijk enkel dankzij Tom Lanoye niet ingedommeld: ‘Plots was daar de magische ambiance, de vonk van de Aha-Erlebnis, het gevoel van ‘Nu wordt het menens’: op het podium stond Tom Lanoye.’ Volgens De Morgen was de grootste eer weggelegd voor Hugo Claus. Hij las één lang gedicht, ‘Nu Nog’, ‘dat het hele gebeuren uiteindelijk een waardig orgelpunt bezorgde’. En ook Het Volk zag dat Claus ‘de absolute kroon spande’. Verder zorgde A. Moonen voor enige verstrooiing met een kunstfallus en brachten The Magnificent Seven (een destijds nieuwe groep rond ex-Doe Maar-lid Henny Vrienten) filmmuziek uit de jaren zestig.

Tot slot mochten Raymond van het Groenewoud & De Vlaamse Mustafa’s (heel even geassisteerd door Bart Peeters) uitbarsten in een spetterende sixties-set.

Tussendoor werden archiefbeelden van Poëzie in het Paleis geprojecteerd. De avond werd aan elkaar gepraat door Rudy Vandendaele, Bea Van Der Maat en Marcel Vanthilt.

Dooreman