La Fureur de Vivre

‘Groots en meeslepend wil ik leven’ (H. Marsman) is niet alleen één van de bekendste en vaakst geciteerde versregels uit de Nederlandse poëzie, maar diende ook als uitgangspunt van La fureur de vivre. Onder die titel organiseerde het Institut Néerlandais een literaire avond in het kader van de viering van haar vijftigste verjaardag in het Amphithéâtre van de Opéra de la Bastille in Parijs.

Wie groots en meeslepend wil leven, gaat graag naar de bodem, leeft op het scherp van de snee, verkent de randen van emoties en gevoelens, haat grijsheid en kleinburgerlijkheid. Precies daarover ging La fureur de vivre: over wegvluchten van oppervlakkigheid en mediocriteit, recht in de armen van het volle leven, het leven ontdaan van alle bijkomstigheden. Daar is het vaak ook kunst in het algemeen om te doen. La fureur de vivre was niet zomaar een literaire avond waar Nederlandse en Franse schrijvers teksten lazen over intense liefde, pure tederheid, gifgroene woede en afgrondelijke haat, het was ook een evenement waarbij muziek, dans en film geïntegreerd werden. Op het programma stonden zowel de Franse auteurs Geneviève Brisac, Marie Desplechin, Véronique Olmi en Jean Rouaud als de Nederlandse schrijvers Arnon Grunberg, Hagar Peeters, Adriaan van Dis en Tommy Wieringa. Ook de muzikale entr'acte was een Nederlander, of eerder een Fries: Douwe Heeringa zong Brel en deed dat in het Frans, Nederlands én in het Fries.