Saint Amour

Deze editie van Saint Amour beperkte zich tot twee schrijvers, maar dan wel twee reuzen: de eminente en waarschijnlijk toen grootste schrijvers uit het Nederlandse taalgebied Harry Mulisch en Hugo Claus. Het anders erg afwisselende en grootse programma kreeg daarmee een totaal nieuwe wending. ‘De gok slaat aan,’ vond Het Nieuwsblad. De auteurs hadden in deze Saint Amour alle tijd en ruimte om over hun oeuvre te spreken. ‘Hugo Claus en Harry Mulisch lazen met stijl voor uit eigen werk,’ schreef De Standaard. Claus bracht in het eerste deel van de avond een tiental gedichten uit De sporen en Mulisch las drie lange fragmenten uit zijn magnum opus De ontdekking van de hemel. In het tweede deel brachten de auteurs ouder werk. Claus las proza, onder andere een scène uit Het verdriet van België, en Mulisch las poëzie. Bij de editie in Gent kon het publiek, zij het gedeeltelijk, voor het eerst in Vlaanderen Droomijs, de nieuwste en meest succesvolle literaire productie van (Remco) Campert & (Jan) Mulder aanschouwen. Ook het muzikale gedeelte bij deze Saint Amour was ingetogen. De Morgen schreef daarover: ‘De zeer mooie muzikale intermezzi zorgden voor een eenheid van stijl die de vorige toernees nooit hebben vertoond.’ Luc Drewez (cello) en Luc Devos (piano) speelden als entr’acte een fragment uit Ein Märchen van Janacek, muziek die een rol speelt bij de eerste ontmoeting van de hoofdpersonages Max en Ada in De ontdekking van de hemel. Er was telkens ook een saxofoonduo dat wisselend werd samengesteld uit Jeroen van Herzeele, Pierre Vaiana en Bart Defoort. Om het met de woorden van De Standaard samen te vatten: ‘Saint Amour nummer vier was een aflevering zonder circus, zonder dreun, zonder vuurwerk. Maar met kwaliteit.’ ‘De nieuwe Saint Amour is de soberste die er ooit geweest is en de beste,’ klonk het bij Het Nieuwsblad.