Saint Amour

In februari 2008 vond alweer de vijftiende editie plaats van Saint Amour. Deze editie deed hard haar best om het voor één keer niet over de vleselijke geneugten te hebben, maar eerder, toch zo min of meer, over schuchtere schermutselingen, voorbereidende manoeuvres en, excusez le mot, tederheid.

Saint Amour legde dit jaar ook weer, zoals vanouds, een paar internationale accenten. Niet alleen door Nederlandstaligen van vreemde origine uit te nodigen, maar ook door een Amerikaan en Fransman te laten overkomen. Naast de ontroerende teksten van pakweg Anne Provoost en de jonge Stijn Vranken kon er natuurlijk ook gelachen worden. François Weyergans probeerde af en toe een woordje Nederlands, Rodaan Al Galidi was zijn vlotte en ontwapenende zelf en Axel Daeseleire las Claus in een sappig Antwerps. Na de pauze stal Bernard Dewulf de harten van het publiek met zijn bekende columns en ook Bart Moeyaert werd een echte publiekslieveling met zijn tekstje over een ochtendlijk gesprek met zijn geliefde.

De Morgen noemde het ‘een van de sterkste edities uit de geschiedenis van Saint Amour’ en zei dat ‘elk van de tien artiesten (...) een goede beurt maakte.’ Mooi, klein en teder; dat was de liefde volgens Saint Amour, en toch ging het dus ‘van hoogtepunt naar hoogtepunt.’