Saint Amour

Op 8 februari 2019 werd de vijfentwintigste editie van Saint Amour te water gelaten in de Antwerpse Bourla. Dat zilveren Saint Amour-jubileum werd feestelijk onthaald: ‘Behoud de Begeerte viert het zilveren jubileum van zijn literaire avond met een prima editie’, oordeelde De Standaard en kende vier sterren toe. ‘De toeschouwer krijgt een opvallend sterk gestructureerde Saint Amour’, vond Het Nieuwsblad, ‘waarin de ervaring van jaren literaire voordrachten extra voelbaar is.’ Ook vier sterren. En ook de Morgen oordeelde positief: ‘Je kon niet anders dan in een lichte roes de nacht ingaan. Ja, Saint Amour flikte het weer.’

Het programma van Saint Amour verliep achterstevoren, niet ‘op z’n hondjes’, zoals presentator Sven Speybrouck aangaf, maar van het einde van de liefde richting het prille begin.
Bregje Hofstede las ‘met chirurgische precisie’ (De Morgen) uit haar roman Drift, over de verlating door haar jeugdliefde.

Bert Moerman bracht een fragment uit zijn debuut Niet dat het iets uitmaakt, waarmee hij ‘het versierproces scherp onder woorden bracht’.

De Standaard

Met een fragment uit De heilige Rita beschreef Tommy Wieringa ‘pijnlijk precies hoe hard het kan zijn voor vader en zoon wanneer vrouw en moeder verdwijnt’.

De Standaard

Volgens diezelfde krant was Ilja Leonard Pfeijffer ‘het hoogtepunt van de avond. Hij had het met veel bravoure over de verhevenheid van de liefde, maar kon met evenveel gemak overschakelen naar hoe prozaisch het in werkelijkheid soms verloopt’ (De Standaard). Ook De Morgen liet zich lyrisch uit over de passage van Pfeijffer: ‘soeverein en met barokke wellustigheid wekte hij zijn monumentale roman Grand Hotel Europa tot leven, met perfect getimede fragmenten waarin zowel het gehannes als het genot van de liefde werd gevierd.’

Tot slot van het eerste deel was Philippe Claudel aan de beurt, het internationale hoogtepunt van deze Saint Amour. In volgens De Morgen ‘delicieus en rijk geschakeerd Frans’ las hij een fragment uit De boom in het land van de Toraja.

Deel twee van Saint Amour stak van wal met de dichters, te beginnen met Radna Fabias, wier debuutbundel Habitus als een komeet aan het letterenfirmament was verschenen. ‘Nog hoogtepunten?’ vroeg De Morgen zich af en antwoordde zelf: ‘Ongetwijfeld de performance van de Nederlandse poëziesensatie Radna Fabias. (…) Met een stem als vloeibaar goud las ze voor, gulzig en geil, in een gewiekst spel met timbre, taal en genderthema’s alsof ze nooit anders had gedaan.’ Ook De Standaard vond haar ‘bezwerend’ en was onder de indruk de ‘indrukwekkende présence’ waarmee ze las uit haar debuutbundel.

Vervolgens verscheen Delphine Lecompte aan de pupiter, met haar gedichten over de bedeesde zeepzieder, de Hollandse man op wie ze hartstochtelijk verliefd was geworden, maar die van de herenliefde bleek te zijn. Met haar ‘hilarische droge humor’ (De Standaard) bracht ze ‘de hele zaal aan het lachen’ (Het Nieuwsblad).

Net na Delphine Lecompte deed cabaretsuperster Sven Ratzke zijn intrede, ‘het contrast kon niet groter zijn, maar het werkte wel’, merkte Het Nieuwsblad op. Eerder had Sylvie Kreusch in het eerste deel al haar ‘muzikale decadentie’ (De Morgen) getoond.

Saint Amour werd opnieuw gepresenteerd door Sven Speybrouck, die er ‘van meet af aan stevig het tempo inhield met grapjes die alle kanten op stuiterden maar zeer vaak raak schoten’ (De Morgen).