Te gek voor woorden
Op geestelijke gezondheid rust nog steeds een loodzwaar taboe, ook al zijn er reeds heel wat boeken over geschreven. Daarom is het zo gek nog niet dat er, als vervolg op de bijzonder succesvolle muzikale tournees Te Gek!?, ook een literaire tournee tot stand kwam: Te gek voor woorden, een coproductie van Behoud de Begeerte en het psychiatrisch ziekenhuis Sint-Annendael uit Diest, dat streeft naar een positieve en correcte beeldvorming van mensen met geestelijke gezondheidsproblemen.
Te gek voor woorden kon op veel bijval rekenen. De Morgen verleende de voorstelling drie sterren. En volgens De Standaard ging het om ‘een literair anti-depressivum, waarin vijf schrijvers en een muzikant onbevangen de grens van de normaliteit verkennen’.
Kristien Hemmerechts, meter van het project, las fragmenten uit Als een kinderhemd, waarin ze ‘op bijna transparante wijze de persoon van haar psychisch zieke zus Veerle laat doorschemeren’ (De Standaard). Annelies Verbeke vertelde de belevenissen van outsiderkunstenares Elsie. Haar verhaal was geïnspireerd op outsiderkunstenaar Gerard Van Lankveld, die bij wijze van overlevingsstrategie zijn huis en tuin herschiep tot het keizerrijk Monera. Erik Vlaminck bracht zijn bijdrage, over de man die zijn depressieve vrouw Irma bij het groot huisvuil zet, als theatermonoloog. ‘Zijn opgepoetste dialecttaal vertedert en verlaagt de instapdrempel.’ (De Standaard). ‘De columns van Bernard Dewulf zijn parels’, schreef De Standaard. ‘Onthecht gelezen, en toch is de warmte voelbaar.’ Chris De Stoop bleef zijn eigenste zelf en kwam heel dicht bij het onderwerp wanneer hij vertelde over zijn bezoeken aan Nonkel André in het gesticht.
En wat te gek was voor woorden, losten de muziek en videobeelden op. Pieter Embrechts sprak met drie mensen uit een instelling. Daaruit puurde hij liedjesteksten die hij, ondersteund door videobeelden van deze mensen, live op het podium bracht. Volgens De Standaard ging Embrechts ‘zonder omwegen, maar ook zonder ongemak, recht naar de kern van de zaak. Zijn ontroerende portretten tillen de avond naar een hoger plan.’ En De Morgen voegde daar aan toe: ‘Pieter Embrechts ontroert en slaagt erin om het taboe dat op psychische problemen rust ten minste een beetje te doorbreken.’